Muzyka góralska

  

Kapela Góralska 

TORKA

Szyroko daleko...
2005

Tracks:

01. Zagrajcie gajdziczki
02. Hanka czorne oczka
03. Jak jo Pode na muzyke
04. Za dźwierzami
05. A w tym naszym zomku
06. Elektryczka
07. Górskie klimaty
08. Szyroko daleko...
09. Za Jabłonkowem
10. Stoi lipka
11. Uż sie mi ławeczka
12. Kukułeczka
13. Furmanek
14. A mom se jo w masztali
15. Zwoleńska dolina
16. O Macieju
17. Węgierska nuta
18. Torka
19. A dzie idziesz Helenko
20. Ulubiony

Personnel:

Kazo "Nędza" Urbaś: prym, okaryna, dzwonki, śpiew
Józef Kawulok: gajdy, śpiew
Piotr Kukuczka: sekund altowy, śpiew
Ryszard Gąska: sekund skrzypcowy, śpiew
Lubomira Tumova (Słowacja): cymbały, śpiew
Małgorzata Gerat: śpiew
Marzena Zając: śpiew

słowa: Kazo Urbaś

♫☆`*♥¸¸.•*¨*•♫☆`*♥¸¸.•*¨*•♫

        

.ღ•:*´♥`*:•ღ.

        

♫☆`*♥¸¸.•*¨*•☆♫`*♥¸¸.•*¨*•♫

Kazo "Nędza" Urbaś założyciel i lider kapeli TORKA, rozpoczął swoją muzyczną działalność już w latach 60. Początki każdego muzyka są cięzkie, lecz "Kazo" przedarł się przez nie bardzo szybko. Każda osoba która zobaczyła, a co ważniejsze usłyszała, tego wybitnego muzyka zamierała w zachwycie. Każdy jego występ to powrót do przeszłości gdzie uliczni grajkowie rozpowiadali okoliczne wieści. Sukces takiego trubadura zależał od zdolności przekazywania. "Kazo" posiada tą zdolnośc i jeszcze ją rozszerza, zaraża nią ludzi, podczas gdy jego muzyka płynie zostaje ona przekazywana przez słuchających dalej. Jest to jeden z powodów dla którego kapela Torka nie mogła się opędzić od propozycji wyjazdów za granicę co w owych czasach nie było rzeczą najłatwiejszą. Udało im się jednak pokonać te wszystkie przeciwności, gdyż jego sława szybko się rozchodziła, co umożliwiło mu zagoszczenie w jeszcze większej ilości ludzkich dusz. Przez cały czas swej egzystencji TORKA podtrzymywała tradycje swego regionu i zajmowała się jej propagowaniem także podczas serii koncertów charytatywnych na których ze łzą w oku można było zauważyć radość dzieci, bawiących się do każdej melodi.

source

one more were you might be able to get the cd.

GÓRALSKI

Essay by Maja Trochimczyk

HISTORY

The góralski is one of the two basic dances of the Skalne Podhale region (Rocky Foothills of the Tatra Mountains in southern Poland). The góralski and zbójnicki do not occur in the neighboring mountains of Pieniny and Beskidy, and the districts of Orawa and Spisz. The góralski is a general name of the solo dance of one couple who perform a series of dances (3-8). In each segment of the dance, the male dancer sings a selected tune (nuta) in a freely structured rhythm. The ensemble of musicians picks up this tune and performs it for the couple to dance to.
       
The góralski varies in content and style from one village to another and from one dancer to another. Although the góralski is a couple dance, the partners touch only during the final turning together figure, called "zwyrtanie" (according to Ada Dziewanowska, Polish Folk Songs and Dances, p. 267). The man plays the leading role and performs the most intricate steps. The woman has only two or three different patterns to perform and mostly responds to the actions of the man.

There were few transcriptions of górale music in the first half of the 19th century and none earlier; an explosive growth in the outsiders' interest began in the late 19th century. At that time, Dr. Tytus Chałubiński organized many excursions into the Tatras accompanied by groups of górale musicians. Despite the presence of górale themes in 19th-century Polish opera (Karol Kurpiński's Zabobon, czyli krakowiacy i górale; Stanisław Moniuszko's Halka), a serious interest in the stylistic traits of the Podhale folklore was expressed only in the 20th century, starting with Karol Szymanowski (his Mazurkas, ballet Harnasie), and continuing with Artur Malawski (symphonic poem Tatry), Henryk Górecki (two string quartets), and Wojciech Kilar (Krzesany for symphony orchestra).

MUSIC

Podhale is the only area of Poland where the folk culture is still alive as it is present in the daily activities of the górale. They wear their costumes, speak the local dialect, and sing and play the traditional melodies. The music of this region strongly differs from Polish folk music of its northern regions, especially because of its predominantly duple meters (triple meter is the most popular on the Mazovian plains). However, Timothy Cooley discovered that the 19th century collectors, especially Oskar Kolberg, found numerous triple-meter melodies in the Tatras; the change of the repertoire may be attributed to the influence of outsiders, the tourism promoters and ethnographers, who emphasized the differences between the music of the górale and that originating from the rest of the country (Cooley 1998, 2000).

Several types of melodies are used for the dance: nuta ozwodna, krzesana, drobna, and zielona. The man sings one couplet in a high and tense falsetto voice and a quasi-improvisatory manner. The band (called kapela or muzyka), led by a violinist, responds with repeats of the ornamented melody (performed by lead violinist). The strongly accented rhythmic foundation is provided by the accompanying violins and the basy (see the entry on zbójnicki for a description of the band and the instruments).

read the whole thing (and more) here.

  

♥